…

tábrotin gerir það að verkum að mig langar að gera allskonar sem ég kem ekki í verk óbrotin. Þegar ég tábrotnaði síðast gat ég hoppað um á einum fæti, nú er ekki nokkur möguleiki fyrir mig að reyna það.

stöðugt hraðar. Þó ég reyni að rifja upp á sunnudagskvöldi hvað ég gerði föstdagskvöld man ég ekkert. Svo rifjast það upp, barnabörn voru hér, tveir gistu en systir þeirra var keyrð heim.

íslenskt sumar, sól og kaldur vindur. Sakna þess hlýja strax.

kynslóða í logni og þurru veðri er ólík samveru í roki og rigningu.

að ég geti deilt garðinum mínum með fuglum, ormum og skordýrum í mesta bróðerni. En stundum þarf ég að grípa til aðgerða þegar ein tegund verður of gráðug. Spreyjaði eplatrén mín í morgun með grænsápublöndu í þeirri von að halda trjánum á lífi. Það er ekki þægilega iðja að drekkja hundruðum padda en vonandi dugði þetta til. Ef þessi aðgerð skilar ekki árangri er spurning hvort ég neyðist til að fórna trjánum eða eitra, báðir kostir slæmir.

lesa bók um konu sem tók sig til 67 ára og gekk frá Georgíu til Main 1955. Ég skil ekki hvernig þetta var hægt, en vildi geta það, ganga þ.e.a.s.

fallegt sumar betra en vott.

og tókst loks að kaupa það s.l. föstudag og fengum það afhent í dag. Síðasta rúm keyptum við á síðustu öld, þýðir að næst þegar við kaupum okkur rúm verðum við orðin 78 og 77 ára.

er ekki leiðinlegt. Ég tek samt eftir því að ég vil helst sitja sem lengst á sama stað og reita mjög vel í kringum mig. Uppgötvaði í fyrradag, þegar ég sat í sömu sporum á malarstíg í garðinum og tíndi upp hvert einasta smá rusl sem ég sá að það stafaði ekki af snyrtimennsku minni, heldur kveið ég fyrir að þurfa að mjaka mér áfram eða standa upp. Liðverkir mínir gera það að verkum að ég vil helst hreyfa mig sem minnst. Gott að mér er ekki illa við arfa, vil samt ekki leyfa honum að taka alveg yfir svo ég held honum í skefjum með því að taka smá svæði fyrir í einu. 30 mín á dag, þegar hangir þurrt duga mjög vel enn sem komið er alla vega.

minn fyrsta sumarfrísdag. Ég átti að fara í fótsnyrtingu en hringt var í mig og henni frestað um viku. Við Kátur lögðum okkur eftir morgunmatinn og svo hefur orkan aðallega farið í að hugsa um hvað ég á að hafa í matinn í kvöld handa gestunum fjórum.
Ég er hætt í vinnu minni til ellefu ára en fór nú samt í póstinn í morgun og svaraðu tveimur erindum, ég mun ekki skila vinnutölvunni fyrr en síðar svo ég held áfram að sinna smáerindum. Öllu breytingum fylgir ákveðinn tregi jafnhliða spenningi. Ég hef sumarfríið til að anda, hlaða batteríin og skipta um gír.
Helsta stressið núna er svo það að ég er að drukkna í rabbabara…