…

ekki dropar heldur bleyta í loftinu. Þoka yfir öllu  hvergi skjól fyrir bleytu. Gott fyrir gróðurinn ( illgresið þar með talið). 

að fara í sjóinn á hverjum degi. Tveir dagar komnir og þetta hefur tekist. Í morgun fór ég fyrir sjö með nokkrum konum af Álftanesi  og með stærri hópi þaðan í gær. Við förum í Helguvík og lognið er dásamlegt. Kyrrðin er rofin af gassagangi kvennahópsins og mikið er hlegið og sprellað. Aðstaðan er engin sem mér finnst vera hluti af kikkinu en sumar dreymir um sjósundsaðstöðu á þessum stað.

og púðarnir í garðhúsgögnunum hurfu undir snjó og trjágreinar voru þaktar snjó þó glitti í brum á stöku stað. Ég fór berfætt í stígvél með mat út til svartþrasta í hreiðurgerðar ham sem flögruðu ringlaðir um garðinn. Starrar og þrestir birtust líka og ég gaf þeim öllum fræ, rúsínur og brauð.

í dag. Byrjaði morguninn á því að tölvan mín krassaði og neitaði að ræsa sig. Viftan hafði gefið sig og lítið við því að gera. Til stóð hvort eð var að endurnýja hana svo ekkert verður gert með hana. En það er alveg ófært að vera tölvulaus í vinnu svo ég reyndi að koma mér í gang með skrapatólum sem til eru en lítið gekk. Til að róa taugarnar ákvað ég að ganga um húsið, hefði betur sleppt því. Rann á blautu gólfi og meiddi mig á hægri mjöðm. Skakklappaðist um í vinnunni fram eftir degi, fékk nýja tölvu um hádegi og gat unnið töluvert.  En er enn að drepast í mjöðminni en vona það besta. Nenni ekki til læknis…

sá ég gleiðfætta, feita gamla  konu sitja á bekk. Hún var í marglitu pilsi með úlpuna fráhneppta svo sást í bláa ullarpeysu. Ég  tók líka eftir að hún var með pjönkur við hlið sér á bekknum og með ljósbleika húfu á hausnum. Ég  samsamaði mig þessari konu í augnablik því  hún minnti mig á mig og mér fannst ég vita hvernig henni leið í skrokknum. Það var góð tilfinning.

er alltaf eins. Allskonar fólk, allskonar töskur, allskonar hljóð og alls konar lykt. Lítið um sæti en mikið um óþarft góss.

í sólríku logninu er upphefjandi. Birtan frá sólinni lýsir upp marglitan trjágróður. Birta endurkastast af blautu malbiki og blindar mann í smástund. Fuglar vappa í moldinni og tína rauð ber af jörðinni.

morgnar þegar maður vaknar í myrkri. Meiri svefndrungi og hægð sem eykst  svo enn þegar veturinn gengur  í garð. Fékk mér klukku í fyrra sem líkir eftir sólarupprás frá 5:50 svo ég vakna alltaf í “björtu” þegar hún hringir 06:20. Held þetta geri gagn en kannski er það bara blekking. Skiptir það máli ef mér finnst þetta gera gagn? Nei líklega ekki, áhrifin á líðanina eru góð hvort sem þau eru  tilfinning eða raunprófuð staðreynd.

leiðir til blogglöngunar. Vil setja mér það markmið að skrfa smá á hverjum degi. Sá hvatningu á twitter um að sem flestir ættu að skrifa blogg sem enginn les. Það hef ég gert síðan 2004. Með löngum hléum reyndar. Þegar streitan yfirtekur þá er gott að róa hugann með því að skrá niður hvað drífur á daga manns. Oftast er það fátt og ómerkilegt en stundum einstakt eða fátítt, eins og það að hárblásari sogi hárið á manni inn í sig, brenni það og flæki svo klippa þurfi bút af hárinu burt.

ellinni þega ég stóð í fjörunni í Nauthólsvík í stórri baðkápu komin úr sundbolnum og ætlaði að klæða mig í buxur undi kápunni. Ég fann ekki út úr því hvernig ég gæti lyft öðrum fæti án þess að geta lyft höndunum til að halda jafnvægi. Skrýtið að finnast maður ekki almennilega hafa stjórn á eigin skrokki. Fór þá bara heim, nakin undir kápunni og kom meira að segja við í bakaríi.