…

lesa bók um konu sem tók sig til 67 ára og gekk frá Georgíu til Main 1955. Ég skil ekki hvernig þetta var hægt, en vildi geta það, ganga þ.e.a.s.

fallegt sumar betra en vott.

og tókst loks að kaupa það s.l. föstudag og fengum það afhent í dag. Síðasta rúm keyptum við á síðustu öld, þýðir að næst þegar við kaupum okkur rúm verðum við orðin 78 og 77 ára.

er ekki leiðinlegt. Ég tek samt eftir því að ég vil helst sitja sem lengst á sama stað og reita mjög vel í kringum mig. Uppgötvaði í fyrradag, þegar ég sat í sömu sporum á malarstíg í garðinum og tíndi upp hvert einasta smá rusl sem ég sá að það stafaði ekki af snyrtimennsku minni, heldur kveið ég fyrir að þurfa að mjaka mér áfram eða standa upp. Liðverkir mínir gera það að verkum að ég vil helst hreyfa mig sem minnst. Gott að mér er ekki illa við arfa, vil samt ekki leyfa honum að taka alveg yfir svo ég held honum í skefjum með því að taka smá svæði fyrir í einu. 30 mín á dag, þegar hangir þurrt duga mjög vel enn sem komið er alla vega.

minn fyrsta sumarfrísdag. Ég átti að fara í fótsnyrtingu en hringt var í mig og henni frestað um viku. Við Kátur lögðum okkur eftir morgunmatinn og svo hefur orkan aðallega farið í að hugsa um hvað ég á að hafa í matinn í kvöld handa gestunum fjórum.
Ég er hætt í vinnu minni til ellefu ára en fór nú samt í póstinn í morgun og svaraðu tveimur erindum, ég mun ekki skila vinnutölvunni fyrr en síðar svo ég held áfram að sinna smáerindum. Öllu breytingum fylgir ákveðinn tregi jafnhliða spenningi. Ég hef sumarfríið til að anda, hlaða batteríin og skipta um gír.
Helsta stressið núna er svo það að ég er að drukkna í rabbabara…

sem ég keyri inn á nýlagt malbik fer um mig sæluhrollur. Ég hægi á bílnum til að njóta þessa stutta kafla sem lengst. Blóðþrýstingurinn lækkar, hver fruma slaknar og taugakerfið róast. Þegar gamla malbikið tekur við fer allt í sama horfið.

en allt er skínandi hreint eftir rigningu næturinnar. Illgresið hefur tekið vaxtarkipp og það er að verða aðkallandi að fara á fjóra fætur og uppræta það. Samkvæmt veðurspá helgarinnar á að hanga þurrt svo tóm ætti að vera til að reita smá. Mig langar samt líka til að hanga bara um helgina eins og mér lætur best.

ekkert gerst síðan 2011, ekki hér í það minnsta, en það er ekki þar með sagt að ekkert hafi gerst.

án þess að ég taki eftir því. 1/4 strax liðinn af strætóáskorun og þetta er næstum því of auðvelt. Reyndar eru brekkurnar sem ég geng til og frá strætóstoppistöðvunum  nokkuð brattar og mér verður því ansi ómótt að ganga þær. Bæði vegna hita og sökum mæði. Sem betur fer er ég nánast ein á gangstéttunum  þannig að mæði mín er ekki öðrum en mér til ama.

í morgun að næstu 4 vikur myndi ég taka strætó, hjóla eða ganga til og frá vinnu. Tók strætó tímanlega í morgun og óttaðist mest að koma alltof snemma á fund niður í miðbæ. En þær áhyggjur reyndust óþarfar eins og flestar þær sem ég fæ. Á Kringlumýrabrautinni reyndist vagninn bilaður og ég ásamt öðrum farþegum  þurfti að skipta um vagn. Mér fannst eins og mér hefði orðið að ósk minni því þessi töf var mér kærkomin. Á  Hlemmi hugsaði ég þó enn um það hvort ég ætti kannski að fara þar úr vagninum og ganga niður Laugarveginn fyrst ég væri svona tímanlega á ferðinni. Ég treysti því þó ekki að ég myndi ná að mæta á réttum tíma á fundinn svo ég ákvað að keyra frekar með vagninum niður Hverfisgötu. Það var röng ákvörðun, vagninn fór ekki niður Hverfisgötuna heldur beygði inn Snorrabraut og hélt svo sem leið lá í vesturátt eftir gömlu Hringbrautinni. Mér leist ekki á blikuna og þegar sagt var “háskóli” í kallkerfi vagnsins ákvað ég að fara út frekar en að lenda alla leið út á Granda. Þetta var enn ein ranga ákvörðunin þennan morgun því vagninn keyrði svo niður Skothúsveginn og beygði inn Lækjargötu. Ég stóð kl. 8:53  við gönguljósin hjá Þjóðminjasafninu, átti að vera mætt á fund sem ég hafði áhyggjur af að mæta of snemma á eftir 7 mínútur. Ekkert annað var hægt að gera í stöðunni en að arka af stað framhjá Tjörninni og yfir Arnarhól. Mætti 5 mínútum of seint á fundinn, kófsveitt og eldrauð í framan.