…

að æfa kuldaþol mitt. Gekk tvisvar syngjandi  í sjóinn í gær í lopapeysu með ullarhúfu á hausnum. Sjórinn var -1,8 gráða. Ég hef ekki farið í svo kaldan sjó áður. Magnað hvað maður fann samt lítið fyrir kulda, en lærin urðu æpandi bleik. Í næstu viku tek ég vonandi sundtök.

þegar maður nær að keyra heim úr vinnu í smá skímu. Erfitt að fara til og frá vinnu í myrkri. Ég er að velta fyrir mér að fara út í 15 mínútur á miðjum vinnudegi í janúar alla vega til að sjá birtuna. Held það gerði mér gott. Vona að ég nenni því.

fríið hefur verið gott hangs. Maður hefur hitt fáa, engan utan nánustu fjölskyldu. Það á ekki illa við mig að hangsa.  Verður samt fínt að taka upp rútínu á ný.

ekki að spana sig upp í eftirvæntingu fyrir nýju ári. 2020 varð allt öðruvísi en maður bjóst við og ég óttast að 2021 verði svipað lengi frameftir ef ekki verra. Vona ég hafi jafn rangt fyrir mér núna og í janúar 2020.

talan sem stefnt hefur verið að lengi, eða þannig. Er líklegt að þetta ár verði frábrugðið öðrum árum, nei ekki mjög líklegt. Brúðkaup miðsonar og ferðalag til Danmerkur er á planinu. Annars er þetta sama súpan, vinna, borða, sofa og hitta fólk af of til…

nóvember sem munt líða hratt líkt og aðrir mánuðir

lykt af kulda þegar ég kom út úr vinnunni í dag. Ég ætlaði að hætta snemma en náði því ekki. Mér fannst égvinna vel en tilfinning fyrir því að vera ekki að gera það sem skiptir máli lúrir alltaf í bakhöfðinu. Ég slugsa samt ekki, alltaf nóg að gera.

tábrotin gerir það að verkum að mig langar að gera allskonar sem ég kem ekki í verk óbrotin. Þegar ég tábrotnaði síðast gat ég hoppað um á einum fæti, nú er ekki nokkur möguleiki fyrir mig að reyna það.

stöðugt hraðar. Þó ég reyni að rifja upp á sunnudagskvöldi hvað ég gerði föstdagskvöld man ég ekkert. Svo rifjast það upp, barnabörn voru hér, tveir gistu en systir þeirra var keyrð heim.